χρυσόσωρος

-ον, Μ

αυτός που έχει σωρούς από χρυσάφι («μύρμηκες χρυσωρύχοι... τοὺς φωλεοὺς τοὺς ἑαυτῶν ἔχουσι χρυσοσώρους», Τζέτζ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + σωρός (πρβλ. πολύ-σωρος)].